अबोल पाखरे

अंतहीन वेदनेचा
अमूर्त क्रूस खांद्यावर ठेवून
आल्या पावली परतलीस...

आभाळचांदणे गात्री पेरून
आषाढफुलांची परडी हाती ठेऊन
अवघड वाटेवर आणून सोडलंस...

अतर्क्य भूतकाळाचं बोट धरून
अनंत भविष्यकाळ पसरलाय
अजस्र वाळवंटासारखा...

आठवांची माळ गुंफून
आगमनाची वाट पाहतो
आसवांच्या सोबतीने...

अग्निफुलांची वर्षा झेलत
अभावांची गीते गात
आळवणीची सतार छेडतो...

आकाशगामी आयुष्यरथ
अष्टदिशांनी चौखूर उधळलाय
अभावितपणे...

ओढाळ मनाची
आवर्तनावर आवर्तनं
अनाहूतपणे चालणारी...

अंधारकोठडीच्या बंद दारावर
अविराम धडकणारी
अबोल पाखरे जणू...!!!

- श्रीपाद कोठे
नागपूर