अस्तराची मोजडी

अचानकपणे तुझं येणं
आयुष्यभर पसरून राहणं
अनवाणी पावलांना जणू
अस्तराची मोजडी घालणं,
अकाली पावसासारखं गाठलंस
आनंदाचं झाड रुजवलंस
ओंजळीत दव साठवून
अलगदपणे फुलवलंस,
आली आली म्हणत होतो
आत आत गात होतो
आता पुन्हा कधी येईल
असाच ध्यास घेत होतो,
आरपार घुसलीस एकदम
अभावितपणे मुरलीस चटकन
अळतारेखल्या पावलांनी
आरस्पानी हसलीस खुदकन,
ओठ दुमडून म्हणलीस एकदा
असेल काय ऋणानुबंध
आपण दोघे कोण कुठले
असाच राहो भावबंध,
अशीच एकदा हळूच आलीस
अलवारपणे डोळे झाकलेस
अंगणी चंदनसडा शिंपलास
आसमंती प्राजक्त उधळलास...!!!

- श्रीपाद कोठे
नागपूर