मामा! रे मामा...

इस्रोने चांद्रयान पाठवले होते. विज्ञान, तंत्रज्ञान, कर्तृत्व हे सगळे विषय तर आहेतच. सगळ्यांची मान ताठ व्हावी असाच हा पराक्रम होता. पण चंद्राशी आपणा भारतीयांचे त्याहूनही अधिक घट्ट नाते आहे. तो आपला चंदामामा आहे. चांद्रयानाच्या निमित्ताने या मामाला भेटण्यासाठी आपला भाऊच जातो आहे जणू. थोडंसं तसंच काही.

मामा! रे मामा...

मामा! रे मामा
आमचा एक भाऊ येतोय
तुला भेटायला
आमची सगळ्यांचीही
खूप इच्छा आहे रे
तुला भेटण्याची
पण तू कुठला भेटायला?
तुला दुरूनच पाहतो
तूही पाहतोस
हळूच हसतोस
हात हलवतोस
डोळे मिचकावतोस
कधी लपून बसतोस
कधी हरवून जातोस,
आपण भेटलेलो मात्र नाही !
आईला विचारलं तर म्हणायची,
अरे, तो मामा आहे ना तुमचा
तुमची काळजी घेतो तो
तुमच्यासाठीच सतत काम करतो
फिरत राहतो
तुम्हाला सोबत करतो !
आणि खरेच रे
तुझा खूप आधार वाटतो
तुला पाहिलं ना की,
भीती नाही वाटत अंधाराची
जंगलातल्या अन् मनातल्याही !
तू हरवलास की मात्र
घालमेल होते
पण आता आलाय योग
भेट तू आमच्या भावाला
तुलाही खूप आनंद होईल
अन् अभिमानही वाटेल
आपल्या कर्तृत्ववान भाच्यांचा !
खूप बोल, गप्पा मार
तुझं सुख-दु:ख, आसू-हसू
गुपितं, सारं सारं सांग
एकटाच असतो ना तू?
खूप बोलायचं असेल
सारं सारं बोल
आम्हालाही ऐकायचं तुझ्याबद्दल
अन् हो आमच्या दादाबरोबर
खाऊही पाठव, न विसरता
सौंदर्याचा खाऊ
शितलतेचा खाऊ
प्रसन्नतेचा खाऊ
शांततेचा खाऊ...
पाठवशील ना?
वाट पाहतोय आम्ही...

- श्रीपाद कोठे
नागपूर