मृगजळ

वाट फुटेल तसा
चालत होतो,
दिशाहीन पावलांना
मातीत रुतवत
भटकत होतो
नि:संग, अमनस्क !!
अचानक कुठुनशी साद आली
अनाम, अनोळखी...
मान वळवली तर तू
दूर उभी राहून खुणावत होतीस
म्हणालीस-
ये असाच सरळ रेषेत
पोहोचशील माझ्यापर्यंत !!
माझ्या मनात मात्र संभ्रम...
हळूहळू तू आलीस
माझ्याजवळ
हळूच आपला हात लांबवून
स्पर्श केलास आणि
परतून चालू लागलीस...
पुन्हा जाऊन उभी राहिलीस
जुन्याच जागेवर अन्
घातलीस साद
मी पाऊल टाकलं
तुझ्या वाटेवर
एक, दोन, तीन आणि असंख्य...
दिशाहीन पावलांना
गवसली दिशा
मनाला संग लाभला तुझा...
पण काय?
ओळखीच्या स्थानी पोहोचतो तर
तू गायब
मधेच दिसतेस, खुणावतेस
मी पुढे येतो
तू गायब...
हा कसला खेळ
जीवघेणा
मृगजळाचा...!!!

- श्रीपाद कोठे
नागपूर