मारवा...

उजेडही नाही अंधारही नाही
वितळू लागतात
साऱ्या भौमितीय आकृत्या
पण नाही होत लुप्तही,
ठाऊक नसते
कुठे जातोय ओढले
उजेडात की अंधारात,
की होतेय लुप्त
माझीही ओबडधोबड आकृती
माझ्याही नकळत,

आकारांचे होताना निराकार
अन शब्दांचे अशब्द होताना
वितळतात सारे धागे
लोखंडाचे अन रेशमाचेही,
निराधार निष्क्रीयतेला
शून्याचेही ओझे होते,

अस्तित्वाच्या तळाशी पोहोचतात
निराकाराचे निराधार ताण
आणि जन्माला येतो
मारवा...
सारं काही पिळून काढणारा...

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
शनिवार, ९ मार्च २०१३