फुले

सकाळी सकाळी
पहावीत फुले
न्याहाळावे रंग त्यांचे
जमलेच तर करावा स्पर्श
ते देतात आनंद भरभरून
अन देतात आधारही,
सांगतात ती आपल्याला -
बस, काहीच तासांचा आहे
हा रंगसोहळा, हा स्पर्शसोहळा
हा सोहोळा दर्शनाचा,
दुपारी येशील तेव्हा
दिसू मलूल झालेले
अन येशील सांजच्याला
तेव्हा गेलो असू गळून,
रंग जातील उडून
गंध जाईल निघून
टवटवी जाईल संपून...
आणखीही बोलतात फुले
बरंच काही-
म्हणतात -
तोडेल आता कुणीतरी
वाहील देवांवर
पूजा असेल घरची तर
होऊ निर्माल्य उद्या,
पूजा मंदिरात असेल तर
होऊ निर्माल्य थोड्याच वेळात;
किंवा नेतील कुणी
कुणाला तरी द्यायला
कधी स्वागताला
कधी प्रेम म्हणून
अन बसू कुठल्या कोपऱ्यात
निरर्थ होऊन;
किंवा नेतील कुणी
एखाद्या
निर्माल्य झालेल्या जीवावर
वाहायला, उधळायला
अन होऊन जाऊ
तत्क्षणी गतार्थ
फिरेल एखादा खराटा
अन जातील सारे
रंग, स्पर्श, गंध लयाला
लोपेल सारी टवटवी;
अन सांगतात मग फुले
कानात हळूच -
हेच जीवन !
देतात साहस
देतात धाडस
देतात आधार
मलूल होण्यासाठी
निर्माल्य होण्यासाठी;
रोज सकाळी
भरून घ्यावा
आनंद आणि आधार;
रोज सकाळी
फुले पाहत जावीत...

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
मंगळवार, २६ नोव्हेंबर २०१९