हे महामानव !

हे महामानव,
तुला वंदन...
तुझे स्मरण कृतज्ञतेने...
प्रार्थनाही
तुझ्या लोकोत्तर गुणांच्या प्राप्तीसाठी...
तुझ्या जयंतीदिनी !
हेही खरंय की,
विसर पडतो तुझा
पुष्कळदा, पुष्कळांना;
काही तर विसरतात तुला
जाणूनबुजून;
खूप मोठा काळ
झालाय प्रयत्न
तुला विसरवण्याचा सुद्धा;
म्हणून द्यावी लागते आठवण
द्यावीही, देतोही...
आणखीन एका महात्म्याचाही
असतो जन्मदिन आजच
योगायोगच म्हणायचा
साम्यही खूप सारं
तुम्हा दोघात...
तो महात्मा
मोठा होता वयाने तुझ्यापेक्षा
तू स्वतः
मानायचास त्याला प्रेरणा,
चालायचास त्याच्या मार्गावर...
नियतीचीच खेळी म्हणा
तो महात्मा झाला
अन जगानेही मान्य केलं
त्याचं महानपण...
पण त्यामुळे तू मागे पडलास
तुला मिळायला हवा
तेवढा सन्मान नाही मिळाला
तो मिळायला हवा
म्हणूनच करून द्यावी लागते आठवण,
पण नको येऊ देऊ तुलना मनात,
नको येऊ देऊ मनात
त्या महात्म्याविषयीची अढी,
नको होऊ देऊ अपमान
त्या महात्म्याचा,
नको वाटू देऊ की-
द्यावा अधिक जोर
तुझ्या नावावर
त्याच्या सोबतीने उभे करण्यासाठी;
तसे झाले तर
ते करेल मला लहान
अन महत्त्वाचे त्याहून
ते नाही आवडणार तुलाही;
असतील चुका झाल्या
केले असतील गुन्हेही कोणी
होत राहील चर्चा त्याचीही;
पण नको येऊ देऊस
कोणाला लहान करण्याचा विचार
माझ्या मनात
तुझी महानता सिद्ध करण्यासाठी;
हे महामानव
शत शत वंदन !
शत शत वंदन !!

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
बुधवार, २ ऑक्टोबर २०१९
(स्व. लालबहादूर शास्त्री यांना)