सखे,

सखे,
काय लिहू...
काय काय लिहू...
कसं लिहू...
खरं तर,
माझी सखी
हा लिहायचा विषयच नाही...
ती तर केवळ एक अनुभूति...
पण लिहू नये असंही नाही...
तुझा विषय निघाला की राहवतही नाही...
एकदा असाच अडखळलो होतो
चालता चालता
पायात काटा बोचला होता
खूप दुखत होतं, खुपत होतं
चालूच नव्हतो शकत
कसा तरी उभा राहिलो
कसला तरी आधार घेउन
बरीच मंडळी होती आजुबाजूला
सारेच सांगत होते
अगदी प्रेमाने, आपुलकीने
`अरे काटा काढून टाक'
आणि तेवढयात तू आलीस
विजेच्या वेगाने
सार्यांना दूर करीत
माझा पाय घेतलास मांडीवर
आणि अगदी हळूच
काढून टाकला तो काटा
एका टोकदार सुईने
माझ्याकडे पाहून छानसं हसलीस
मी म्हणालो, `थांक्यू'
तू प्रश्नार्थक पाहिलंस...
मी म्हणालो,
`सारे सांगत होते काटा काढायला
तू तो काढलास
त्यासाठी धन्यवाद'
माझ्या केसातून हात फिरवलास
आणि म्हणालीस,
`तुझ्यावर प्रेम करते ना म्हणुन'
आठवतं तुला???
कसं आठवणार???
कारण मला लख्ख आठवतय
हा प्रसंग घडला
अन् मी डोळे उघडले तर...
मी बिछान्यावर होतो
आणि तू प्रसन्नपणे
पहाटेच्या दवात पसरून राहिली होतीस...

-श्रीपाद