सांजभूल

पक्षी एकाच दिशेने, एकत्रितपणे
आकाशातून उडतात
कुठेही न थांबता
तेव्हा संध्याकाळ झालेली असते
तेजोभास्करही थकलेला असतो
त्याच्या तेजाचे बोचके
अज्ञातात विरून जाते...
ही निरोपाची वेळ असते
बाहेरचा निरोप घेण्याची
सावलीचाही निरोप घेण्याची,
यानंतरची सोबत फक्त
आपली आपल्यालाच...
पशु-पक्षी, झाडे-वेली,
नद्या-नाले, आकाश-पृथ्वी,
माणसेही
सार्यांच्याच निरोपाची लगबग...
व्यवहार शांत होतात
अन् निरोपाच्या या घडीला
हात देण्यासाठी
ऊगवते एक चांदणी
मनाच्या अंतर्मनात
आकाशीच्या सरोवरात पडते
तिचे प्रतिबिंब
अन् पसरत जाते सांजभूल
अवघ्या चराचरावर

- श्रीपाद