पुंजका

अबोध मनाच्या तळाशी
काही धूसर आकृती
पुंजके पुंजके
हळूहळू त्यांचेच आकार होतात
न कळण्यासारखे, चित्रविचित्र
मग होतात गडद
रेषा, रंग, सौष्ठव
धूसरता कमी कमी होत जाते
ठळकपणा येऊ लागतो
हळूच त्या आकृती
हाती धरु जातो
तोच
निसटतात त्या हातातून
आणि फेर धरत
विरून जातात
पुन्हा एकदा
पुंजके पुंजके होउन
अस्तित्वाचा एक पुंजका
मागे ठेवून

- श्रीपाद