तो उभा
आभाळावर नजर रोखून
डबडबल्या डोळ्यांनी
अनंत आकाश तोलून धरत,
त्याच्या इवल्याशा थेंबात
सामावलं आकाश आणि
गुडूप झालं त्याहूनही विस्तीर्ण मनात...
तोच थेंब ओघळला
अन् घरंगळला जमिनीवर
मातीवर सुकून गेला,
जाताजाता आपल्यातली
न विझणारी ठिणगीही
देऊन गेला...
त्या ठिणगीने उसळला
आगडोम्ब पृथ्वीच्या पोटात
अन् उसळल्या असंख्य ठिणग्या,
धरतीने फिरवला हात त्यांवर
अन् त्यातून फुले उमलून आली
पण संध्याकाळी कोमेजली...
अगदी त्याच्यासारखीच...
- श्रीपाद
शुक्रवार, १० फेब्रुवारी २०१२
आभाळावर नजर रोखून
डबडबल्या डोळ्यांनी
अनंत आकाश तोलून धरत,
त्याच्या इवल्याशा थेंबात
सामावलं आकाश आणि
गुडूप झालं त्याहूनही विस्तीर्ण मनात...
तोच थेंब ओघळला
अन् घरंगळला जमिनीवर
मातीवर सुकून गेला,
जाताजाता आपल्यातली
न विझणारी ठिणगीही
देऊन गेला...
त्या ठिणगीने उसळला
आगडोम्ब पृथ्वीच्या पोटात
अन् उसळल्या असंख्य ठिणग्या,
धरतीने फिरवला हात त्यांवर
अन् त्यातून फुले उमलून आली
पण संध्याकाळी कोमेजली...
अगदी त्याच्यासारखीच...
- श्रीपाद
शुक्रवार, १० फेब्रुवारी २०१२
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा