तसेही

आता निवांतपण
उद्या सकाळपर्यंत
कोणीही येणार नाही
जाणार नाही
उगीच एखादं कुत्र येतं
कधी कधी चुकारपणे
पण बहुधा नाहीच... ...
गात गात पहाटे येईल
झाडाखालचा चहावाला
आणि सुरू होईल वर्दळ
रात्रीपर्यंत येत राहतील लोक
आपापले हसू-आसू घेउन
घेउन जातील सोबत
आपापले असे काहीतरी
किंवा जातील सोडुनही
हाती घेतलेले हात
दबलेले निश्वास
किंवा बिस्कीटान्च्या
पुड्याचा कागद सुद्धा... ...
हसतील, बोलतील, चालतील
वाद घालतील, भांडतीलही
करतील काळजी आणि विचारपुसही
मिठीतही घेतील क्वचित
आणि निघून जातील
हात हलवत, उड्या मारत
नाही तर डोळे टिपतही... ...
सारं माझ्याच साक्षीनं;
येत राहतील गाड्याही
आणि जातील निघूनही
नाही थांबणार कुणीही
फक्त माझ्याशिवाय,
आणि पुढे केलेले हात
गुंफून घेईन पुन्हा छातीवर
रात्र झाली की;
उसासा दाबून टाकण्यासाठी
किंवा पुन्हा
दणकटपणे उभे राहण्यासाठी
... ... ... ... ...
तसेही फलाटाला
उभे राहावेच लागते ना !!!

- श्रीपाद