वाटा

याच वळणावरून
निघून गेलीस दूर
या सळसळत्या आंब्याची
सोबत मागे ठेउन
तेव्हा संध्याकाळच होती

काही शब्द उमटलेत तेव्हा
पण तेही,
मौनालाही मौन पडावे असेच

काही हुंदके दाटून आलेत
पण तेही,
काळेकुट्ट मेघ विखरुन जावेत तसे

हातांनी स्पर्श केला हातांना
पण तोही,
तार न छेडणारा- झंकारशून्य

डोळ्यात अश्रु दाटले
पण तेही,
वैषाखपात्रात चुकार ओहोळ राहून जावा तसे

असेच काहीसे
आणि काहीबाही
आंब्याच्या तळाशी

आणि मग
या आंब्यापासून दूर दूर
कोसो दूर
केवळ- संध्याकाळी दाटून येणार्या
त्या एकाकी वाटा

- श्रीपाद