विस्कटलेली लय

काय नातं आहे
माझं नी त्याचं,
निरंतर ओढीने
मन झेपावतं
आस लागून राहते- भेटीची,

काम तर काहीच नाही
बोलायला काही संदर्भही नाहीतच
तरीही ओढ, अनिवार

दुरून होणारं दर्शन केवळ
त्याला एकटक
निरखून पाहण्याचा
चाळा फक्त,

दोन्ही हात उंच उभारून
झेप घेतली मनाने- उत्तुंग
मिटून घेतले डोळे
आणि अचानक ते पुढ्यात
मंद स्मित करीत,

प्रदीर्घ प्रतीक्षा फळाला आली
आणि अवसान गळून पडलं
सारी शक्तीच संपून गेली
शब्दही फुटेना तोंडून,

तेही निघून गेलं
आसुसलेल्या समजूतदारीनं,

तेव्हापासून आभाळ मारवा गातय
नियमितपणे, रोज संध्याकाळी,
आणि मी प्रयत्न करतो
तो नि:शब्द मारवा ऐकण्याचा
विस्कटलेली लय शोधण्याचा
निसटलेले स्वर मुठीत धरण्याचा

- श्रीपाद