रानबावरी...!!!

कधी गर्द झाडीतून
कधी विरळ झाडाझुडुपातून
नागमोडी पायवाट तुडवत जाते- ती!
कधी अल्लड अवखळ
कधी पोक्त गंभीर,
नाचत बागडत
हरिणांच्या साथीनं,
ठुमकत डौलदार
मोराच्या सोबतीनं,
कधी सुहास्यवदना
कधी गंभीर चेहरा करून,
पशुपक्ष्यांशी बोलत बोलत
गायीगुरांशी खेळत खेळत
नदीच्या प्रवाहासारखीच
नदीच्या काठाने,
कधी थबकलेली
कधी वाहती,
वेळी अवेळी
एकटीच भटकते
निर्व्याज निर्भयपणे,
कधी चंद्रकिरणे लेवून
कधी अवसेचे चांदणे पांघरून,
येताजाताना
कटाक्ष टाकते कधी एखादा,
कुठून येते?
कुठे जाते?
कोणालाच नाही ठाऊक
लोक म्हणतात-
दूर दूर, खूप दूर
जंगलाच्या टोकाला गुहा आहे,
तिथूनच येते ती
आणि तिथेच जाते परत,
बस्स... फक्त एवढेच,
तिचं नाव...
.........???
.........???
रानबावरी...!!!

- श्रीपाद