कट्टी

अमनस्क फिरत होतो उद्यानात
एका झाडाखाली थांबलो, चाफ्याच्या
अगदी सहजच
हळूच आलं एक फूलपाखरू
आणि बसलं चक्क हातावर
थोड्या उड्याही मारल्या
त्यानं तिथल्या तिथे,
थोडी पटली असावी ओळख
म्हणून बसलं होतं निवांत
ठिपक्या ठिपक्यांचे पंख हलवत
थोडीशी हालचाल केली
तरीही नाही उडालं,
कधी डोळे मिचकावले
त्याच्याकडे पाहून,
कधी घातली फुंकर,
तेही डोलत होतं आनंदात,
आणि पाहतो पाहतो
तोवर गेलं उडून
अरे अरे म्हणत मारलेल्या
हाकाही न ऐकता...
असा कसा रे दुष्ट तू?
मला खूप राग आलाय तुझा
तुझं मन भरलं असेल खेळून
पण माझं खेळणं तर राहीलंच ना अर्धवट,
खेळतच होतो आपण दोघं
आनंदातही होतो
त्रास नव्हतो देत एकमेकांना
तरीही गेला, मन भरलं म्हणून
माझं मन भरण्याची वाट न पाहताच
आता कधीही नाही बोलणार तुझ्याशी
कट्टी कट्टी कट्टी...

- श्रीपाद