नकारघंटा किती वाजू दे
हाक मारणे सोडू नये
किती वर्षु दे बर्फ शिरावर
धग रक्ताची गोठू नये...
उधाण लाटा मत्त येऊ दे
नाव तीरावर लावू नये
कातळकाळ्या कालपटावर
स्वप्न गोंदणे सोडू नये...
कराल दाढा खूप वाजू दे
गुणगुण गाणे टाकू नये
निबीड जंगल आले तरीही
सतत चालणे थांबू नये...
मरून झाले अनेक वेळा
जगणे तरीही विसरू नये
जखमांचे व्रण अभिमानाने
जगी मिरविणे सांडू नये...
विष वाढले पानी तरीही
पंगत सोडून उठू नये
माधुर्याची भीक मागुनी
नीलकंठ व्रत खंडू नये...
- श्रीपाद कोठे
नागपूर
गुरुवार, २६ जुलै २०१८
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा