कृष्णेच्या काठावर
उमटलेली
कवितेची पावले
पुसली न जाणारी,
आकाशीचा चंदनगंध
उधळीत
नक्षत्र डहाळीवर
झुलणारी,
मृण्मयीला चिन्मयी करणारी
नितळ, प्रवाही, वाहती
घाटपायऱ्यांवर ओठांगून रेंगाळणारी
लाटांना अबोलतेने सांगावा देणारी
ओळखीच्या धूळखुणा जपणारी,
दूरच्या निबिड अंधारात
शून्याकाशी रोखलेल्या
थिजू पाहणाऱ्या नजरेला
काजळलोणी लावून
निवविणारी,
कृष्णमयी पावले
कृष्णाकिनाऱ्याची
कृष्णेच्या अंतरात रुतलेली
चिरंजीव
- श्रीपाद कोठे
नागपूर
गुरुवार, ३ मे २०१८
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा