भिजलेलं पाखरू
वळचणीला आलं
आपलं घर नाही
म्हणून होतं बावरलं
सुरक्षित कोपऱ्यात
जाऊन बसलं
पंख फडकवून
कोरडं झालं
घशातल्या घशात
ओरडू लागलं
ओरडत ओरडत
बसून राहिलं...
रात्र झाली
घरचे दिवे मालवले
पाखरू ओरडतच होतं...
पाखरू जागं होतं
घर आणि सोबती
हरवले म्हणून,
तो समाधानाने झोपला
रात्रीला
सोबत मिळाली म्हणून
- श्रीपाद कोठे
नागपूर
४ जुलै २०१८
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा