ओल

ही ओल अशी प्राणात
जाळता जळतही नाही
मरणाच्या कातर भाळी
ती कुंकूम रेखून जाई
ही ओल सारखी गळते
जीवाला बिलगून छळते
कमळाची देठे नाजूक
दारात ठेवूनि वळते
ही ओल कशी जिद्दीची
सूर्याला पुरुनी उरते
तमसांद्र घनाच्या हाती
चंद्राची कोर प्रसवते
ही ओल कोठूनी येते
काहीच कसे उमजेना
वेलीवर शुभ्र फुलांची
आरास कधीच खळेना

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
रविवार, १० मार्च २०१९