चल फिरून येऊ थोडे
पुनवेच्या आभाळातून
अन वेचून आणू थोडी
येताना नक्षत्रे आपण...
ती चमचमणारी रत्ने
माळीन तुझ्या गजऱ्यात
अन बिल्वरशोभा त्याची
पाहीन तुझ्या नयनात...
हातावर चांदणमेंदी
गंधाळून रेखीन जेव्हा
लाजून चंद्रही होईल
ओंजळीत गोरामोरा….
ही सफर आपली जेव्हा
स्मरशील कधी एकांती
कविते, ठाऊक मजला
उगवेल चंद्र आभाळी...
- श्रीपाद कोठे
नागपूर
शनिवार, ३१ मार्च २०१८
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा