बा लेकरा...

छे, काय उन आहे की काय?
कुठे दुकानही दिसत नाही
अन पाणपोईही
दोन घोट पाणी कोणाला मागावं
तर, सारी दारेखिडक्याही बंद
ठीकच आहे म्हणा
आपल्याला उन आहे
तसे लोकांनाही आहेच ना !!
बरं झालं पण,
हे वडाचं झाड तरी सापडलं रस्त्यात
थोडी सावली तरी सापडली
श्वास घ्यायला
दोन क्षणांची उसंत मिळाली...
@@@@@@@@@@@@
बा वडा...
तुला नाही का रे उन लागत?
अरे लेकरा काय सांगू?
मी ना ए.सी., कुलरमध्ये राहू शकत
तुमच्यासारखा,
ना छत्री धरू शकत, ना रुमाल बांधू शकत
मी तसं केलं तर
तुमच्यासारख्यांना कोण रे सावली देईल?
पण का तापतोस असा आमच्यासाठी?
अरे तेच काम दिलंय मला...
कोणी?
ज्याने जन्माला घातलंय तुला मला...
त्याला जाब का नाही विचारत पण
का असं तापत उभं केलंय म्हणून?
राग नाही येत तुला त्याचा...
कसं आहे लेकरा,
म्हटलं तर राग,
म्हटलं तर तृप्ती-
त्याचा थोडासा भार
घ्यायला मिळाला याची...
थोड्याच दिवसांनी तुला मला
हव्याहव्याशा जलधारा बरसवण्यासाठी
तो कुठे कसा किती
तापत असेल कोणाला ठाऊक?
आपणंच बसवलेलं नाटक आहे ना हे?
विसरलास?
तू, मी, तो...
फक्त भूमिका सतत बदलणाऱ्या,
कधी तू माझ्या जागी,
कधी मी तुझ्या जागी,
कधी तो आपल्या जागी,
कधी आपण त्याच्या जागी,
बस, असंच आणि एवढंच !!!

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
मंगळवार, १९ मे २०१५