सखे,

सखे,
बोगनवेल पाहिलीय ना तू?
मला आवडते खूप...
वेलीसारखी नसून आणि
झुडुपासारखी असूनही
बोगनवेल का?
हा प्रश्न मात्र मला सुटलेला नाही...
लाल, पिवळी, केशरी, पांढरी
गुलाबी, जांभळी... तिची फुलं,
दाट, भरगच्च, सुंदर, गुच्छेदार;
पाहिल्याबरोबर प्रसन्न वाटतं,
बोगनवेल फक्त आल्हादच वाटते...
तिची ही सुंदर फुलं मात्र
कोणी केसात माळीत नाही,
कोणी देवाला वाहत नाही,
कोणी शवावरही वाहत नाही,
की फुलदाणीत ठेवत नाहीत,
ना हारात वापरतात, ना रांगोळीत
कोटालाही लावत नाहीत,
तिची अन तिच्या फुलांची जागा
कुंपण किंवा फारच झाल्यास घराची भिंत,
तरीही फुलत राहते ती असोशीने...
का? ठाऊक नाही...
कधी कधी मी बाजूने जात असलो की,
सांगते ती कानात हळूच-
नको विचारत जाऊस प्रश्न,
कशाचं स्पष्टीकरण देऊ नकोस,
कशाचं स्पष्टीकरण घेऊ नकोस,
कशाचं स्पष्टीकरण मागू नकोस,
कशालाही काही कारण नसतंच मुळी
ना फुलण्याला, ना कोमेजण्याला
कशाचंही काही प्रयोजन नसतंच मुळी
ना फुलण्याचं, ना कोमेजण्याचं
फुलणं किंवा कोमेजणं - फक्त असतं,
फक्त असतं...

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
सोमवार, १८ मे २०१५