धावत धावत ये ना

मी आर्त मनाने जेव्हा
साद घालतो तुजला
शब्दांच्या गाठी सोडून
तू शब्द होऊनी ये ना

मी गोंजारून शब्दांना
पोशाख घालूनी देतो
पाऊल गोंदूनी तूही
पैंजण होऊनी ये ना

पैंजणमुग्ध मनाने
जेव्हा मी चित्र रेखितो
अग्रातून तुलिकेच्या
तू रंग होऊनी ये ना

मी रंगबावरा वेडा
श्वासांनी विणतो धागे
तू महावस्त्र सृष्टीचे
सुगंध होऊनी ये ना

मी सुगंधी भिजलेला
आतूर पाहतो वाट
लपलेल्या हे कविते
धावत धावत ये ना

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
रविवार, २४ डिसेंबर २०१७