शुक्रवार, १४ एप्रिल, २०१७

विलाप...


पक्षी उठतात पहाटेच
अन गातात सुस्वर
ते फुलांच्या जन्माचे
आनंदगाणे असते,
पक्षी खेळतात दिवसभर
त्या फुलांच्या संगतीने
बागडतात त्यांच्यावर
मधही पितात त्यातला,
संध्याकाळी पुन्हा
गाऊ लागतात पक्षी
पण ते सुस्वर नसते
ते फुलांना वाहिलेल्या
श्रद्धांजलीचे गाणे असते,
सकाळी जन्मलेली फुले
संध्याकाळी माना टाकतात
संध्याकाळ फुलांच्या
अंत्यसंस्काराची वेळ असते
संध्याकाळ कासाविशीची
वेळ असते
संध्याकाळ पक्ष्यांच्या
विलापाची वेळ असते...

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
गुरुवार, १३ एप्रिल २०१७

निष्कंप आठवांची


निष्कंप आठवांची
दारात भेट झाली
वाऱ्यात पश्चिमेच्या
चाहूल मंद झाली,
थोडी निशा उशाला
घेऊन सोबतीला
कोंदाटल्या मनाने
जळचंद्र निजला,
पाऱ्यात साठलेले
एकांत शांत झाले
वाटेत सावल्यांचे
डोळे भरून आले,
काळ्या छटा अनोख्या
शिल्पात स्वस्थतेने
गुंता तिच्या मनाचा
रेखून आज गेल्या,
आक्रोश पाखरांचे
नेत्रातूनी उडाले
रंगात गंधलेले
चैतन्य स्तब्ध झाले

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
शुक्रवार, १४ एप्रिल २०१७

बुधवार, १२ एप्रिल, २०१७

कशाला सावरू?

मुक्या पावलांना
कशी आस लावू?
मुक्या आसवांना
कुठे वाट दाऊ?
मुक्या भासणाऱ्या
भेगाळ जखमा
सुक्या पर्णभारे
कशा आज झाकू?

मुक्या जाहलेल्या
शब्दार्त कविता
मुक्यानेच कैसा
कुणासी निवेदू?
मुक्या या जगाच्या
मुक्या जाणीवांना
सुक्या ओंजळीने
कुठे आज अर्पू?

मुक्या गोंधळाचा
कल्लोळ अवघा
मुक्या सागराला
कसा पोहोचवू?
मुक्या गोठलेल्या
अविराम लाटा
सुक्या साहिलांनी
कशाला सावरू?

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
बुधवार, १२ एप्रिल २०१७

सोमवार, १० एप्रिल, २०१७

तो


एकदा तो
उभा राहिला आरशापुढे
त्याला दिसले
चिखलाने भरलेले कपडे
चिखलाने रांगोळी काढलेला चेहरा
असे काहीबाही...
त्याने आरसाच फोडून टाकला;
पुन्हा एकदा तो
राहिला उभा आरशापुढे
त्याला दिसले
वाहते नाक, चिपडलेले डोळे
अस्ताव्यस्त केस
इत्यादी इत्यादी...
त्याने पुन्हा आरसाच फोडून टाकला;
आता तो
आरशालाच घाबरतो म्हणे...

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
शनिवार, ८ एप्रिल २०१७