आशाळभूत

अज्ञाताच्या क्षितिजाकडे
अनिमिष नेत्रांनी
आशाळभूतपणे पाहणाऱ्या
`अहं'चे
आक्रोश,
आवेग,
आवेश,
ओठंगून उभे आहेत
अनंत काळापासून
अनंत काळासाठी

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
रविवार, २९ जून २०१४

परछाई

अँधेरे की परते हटाकर
ढूंडता हूँ सायों को
मिल जाती है उनकी आहटे
कभी निकट बहुत
कभी दूर बहुत
कभी अपनी ही पलकों पर
कभी क्षितिज के पार...
घंटो बात बतियानेवाले साये
अजीब सा मौन पालते है कभी
तो एक शब्द को तरसानेवाले साये
गप्पे हांकने लगते है कभी...
बिना चेहरे के सायें
कभी दुबले कभी गोलमटोल
कभी नाटे कभी लम्बे
लेकिन सबके सब काले
अँधेरे में भी चमकनेवाले...
आँखमिचौली खेलते खेलते
थके हारे सायें
बैठ जातें है
जहां जगह मिली वही पर
तभी निहारने लगता हूँ सायों के चेहरे
और पाता हूँ अपनी ही परछाई
अनगिनत सायों से ढकी हुई

- श्रीपाद कोठे
नागपुर
रविवार, २२ जून २०१४

विभूतीदान

दूर जंगलातील शिव मंदिरात
जाणारी दोन पावले
प्रदक्षिणा घालतात रोज संध्याकाळी
तेथील वडा, पिंपळाला
थबकतात गोमुखाजवळ
भरून घेतात श्वासाश्वासातून
गंधवतीलाही लाजवणारा
अज्ञात धुपाचा घनगंभीर सुगंध
परततात उद्याची आशा घेऊन
आजची आशाओंजळ
कुंडात रिकामी करून,
कधीतरी येणाऱ्या
कुणा अज्ञात फकिराकडून
मिळावयाच्या ओंजळभर विभूतीसाठी
अखंड सुरु असलेली पायपीट
फळाला येते एक दिवस
प्रदक्षिणा संपतात
पावले थबकतात गोमुखाजवळ
मिटलेले नेत्र उघडतात
समोर उभ्या फकिराला पाहण्यासाठीच
अविचल भावाने फक्त ओंजळ पुढे होते
विभूतीने भरलेला आपला वाडगा
फकीर हाती ठेवतो
अखंड चालणाऱ्या दोन पावलांच्या मालकाच्या
अन सुरु होते फकिरी
त्या दोन पावलांची
जगभरात विभूती वाटण्यासाठी

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
बुधवार, ११ जून २०१४