अमर्याद अज्ञाताला
आलिंगुन आवेगाने
आभाळ प्राशुनी घेती
आत्म्याचे आदितराणे...
ओंजळीत घेतो सारा
अंतशून्य हा उदधि
अर्थशून्य विश्वाचीही
आता मज भीती नाही...
आशेचे निर्जीव डोळे
अंतरी रोखूनी खोल
आत्ममग्न आभासांना
आणितो नभी फिरवून...
आस्वाद आसवांचाही
आकंठ प्राशिला जेव्हा
अश्राप पाखरांचाही
आक्रोश सांडूनि गेला...
आशाळभूत अवघ्या
अनिकेत भावनांची
अस्वस्थ झुंड दिधली
आकाशी भिरकावोनी...
अनामिक दिव्यत्वाने
ओंजळ भरुनी येते
अपरिचित आनंदाने
अंतर कोंदुनी जाते...
- श्रीपाद कोठे
नागपूर
शनिवार, १० फेब्रुवारी २०१८
अंतशून्य हा उदधि
अर्थशून्य विश्वाचीही
आता मज भीती नाही...
आशेचे निर्जीव डोळे
अंतरी रोखूनी खोल
आत्ममग्न आभासांना
आणितो नभी फिरवून...
आस्वाद आसवांचाही
आकंठ प्राशिला जेव्हा
अश्राप पाखरांचाही
आक्रोश सांडूनि गेला...
आशाळभूत अवघ्या
अनिकेत भावनांची
अस्वस्थ झुंड दिधली
आकाशी भिरकावोनी...
अनामिक दिव्यत्वाने
ओंजळ भरुनी येते
अपरिचित आनंदाने
अंतर कोंदुनी जाते...
- श्रीपाद कोठे
नागपूर
शनिवार, १० फेब्रुवारी २०१८
कोणत्याही टिप्पण्या नाहीत:
टिप्पणी पोस्ट करा