काठावर उभा राहून
पाहत होतो
अनिमिष नेत्रांनी
सरोवराच्या पाण्यावर उठणारे
एकमेकांशी शिवाशिवी खेळणारे
तरंग,
पाहता पाहता वाटले
कुठे असेल याची सुरुवात
कुठे असेल याची समाप्ती,
निघालो शोधायला
उतरलो सरोवरात
मागे टाकत गेलो
एक एक तरंग
एकामागून दुसरा
दुसऱ्यामागून तिसरा
तिसऱ्यामागून चौथा
पाचवा, सहावा... दहावा...
शंभरावा... हजारावा...
... ... ... ... ... ... ... वा
तरंगच संपत नव्हते
सुरुवात कुठे सापडायला?
मग केला विचार
शेवटापासून करू सुरुवात
शेवटच पोहोचवेल प्रारंभाला
दाखवेल रस्ता,
मग उलट प्रवास सुरु केला
मागे टाकत गेलो
एकेक तरंग पुन्हा एकदा,
पुन्हा दमछाक
शेवटलं टोक मात्र गवसलंच नाही,
मग दिलं झोकून
सरोवराच्या पाण्यावर
तरंग बाजूला ठेवून
तरंगत राहिलो निमूटपणे
काही वेळ गेला असाच,
अन सुटलं की कोडं...
हे काय?
माझ्यापासूनच सुरु होतायत हे तरंग
अन
माझ्याजवळच येऊन संपतायत सुद्धा...
अहाहा... गवसलं, गवसलं, गवसलं...
- श्रीपाद कोठे
नागपूर
मंगळवार, ८ नोव्हेंबर २०१६
