`अकाल'

अमृताचा वसा घेऊन
अखंड चालतोय
अनादि काळापासून
आपल्यालाच विसरून,
अदमास घेतोय
आसुसल्या श्रुतींनी
अधीरल्या नेत्रांनी
आवेगल्या पावलांनी,
आत उसळणाऱ्या लाटांना
ओंजळीत कोंबू पाहतो
अजाणपणाने,
अवस असो वा पुनव
आपल्याच नादात हरवून
`अकाल' होऊ पाहतो

- श्रीपाद कोठे
नागपूर
मंगळवार, ६ ऑक्टोबर २०१५